نقش اینترنت اشیا در منابع انرژی تجدید پذیر
نقش اینترنت اشیا در منابع انرژی تجدید پذیر
چکیده
مفهوم شهرهای هوشمند با تکامل از مدل های مفهومی به مراحل توسعه، در حال تبدیل شدن به یک واقعیت است. انرژی و پخش بار انعطاف پذیر، قابل اطمینان، کارآمد و یکپارچه، بخش های ضروری برای انرژی دار کردن و توان رسانی به خدمات شهرهای هوشمند مانند بیمارستان های هوشمند، ساختمان های هوشمند، کارخانه های هوشمند و ترافیک و حمل و نقل هوشمند هستند. انتظار می رود که تمام این خدمات هوشمند با استفاده از شبکه های هوشمند انرژی و برق که از مهم ترین ارکان این شهرها به شمار می روند، بدون وقفه کار کنند. برای متصل و هماهنگ نگه داشتن خدمات شهرهای هوشمند، اینترنت اشیا (IoT) و محاسبات ابری، در این انتقال بسیار مهم هستند. این مقاله، نقش IoT در الحاق منابع انرژی تجدید پذیر در شبکه قدرت را ارائه می کند.
بیشتر بخوانید : پمپ وکیوم آبی چیست؟
کلمات کلیدی: انرژی هوشمند؛ شبکه هوشمند، شهرهای هوشمند؛ اینترنت اشیا؛ 6LoWPAN
1-مقدمه
وب جهانی (World Wide Web) از یک میزبان سنتی که شامل متن، تصاویر، صوت و ویدیو بود، در حال تبدیل شدن به یک میزبان فیزیکی است که کاربران را قادر به کنترل اشیای فیزیکی می کند. وسایل خانگی، دوربین های CCV راه دور و کارگاه های کارخانه می توانند با استفاده از اینترنت اشیا به عنوان یک واسطه ارتباطی، نظارت و کنترل شوند. مفهوم وب فیزیکی امروزه در حال ظهور می باشد. برای مثال، چارچوب های انرژی هوشمندی که از IoT استفاده می کنند، برای اتوماسیون و کنترل انرژی در ساختمان ها گزارش شده اند [1]. یک شبکه ارتباطی IoT در تولید و مصرف انرژی در نواحی مسکونی به کار رفته است. مؤلفان یک نمونه تجربی مبتنی بر IoT را ساخته اند که منجر به صرفه جویی انرژی شده و اثر مثبتی بر قابلیت دوام دارد. کنتورهای انرژی هوشمند برای ایجاد امکان ارتباط بین مصرف کنندگان و مراکز فرمان شبکه جهت مبادله پیام درباره مصرف انرژی و برق و نیز وضعیت وسایل خانگی به کار می روند [2]. این مطالعه به کنتورهای آب و گاز هوشمند توسعه یافته است. مؤلفان مقاله خود را با مجموعه ای از دستورالعمل ها برای به کارگیری کنتورهای هوشمند در سیستم های کنترل و نظارت خاتمه داده اند. شکل 1، تصویر وسیع تری را از این مطلب نشان می دهد که انرژی و توان چگونه بخش مهمی از شهرهای هوشمند را شکل می دهند [3]. همان طور که در [3] تشریح شده، داده های عملکرد زمان واقعی از اشیای مختلف مانند کنتورهای هوشمند برق، گاز و آب، نظارت هوشمند، حمل و نقل هوشمند، محیط هوشمند و سیستم های مدیریت پسماند هوشمند جمع آوری می شوند. سپس، این داده ها به یک سر خوشه هوشمند (SCH) منتقل شده و بعدا این اطلاعات به گره های ترکیب هوشمند (SFN) محلی ارسال می شوند. در نتیجه، یک تصمیم هوشمند مبتنی بر IoT گرفته شده و یک مرکز کنترل، داده ها را برای نظارت و کنترل این ساختار مقیاس پذیر، جمع آوری و مبادله می کند [3]. یک نگاه نزدیکتر به این مدل شهر هوشمند نشان می دهد که منابع انرژی هوشمند و انرژی سوخت فسیلی/ زغالی و نیز انرژی هسته ای تا چه اندازه در شهرهای هوشمند، حیاتی هستند.